Αποσυμπίεση Σπονδυλικού Σωλήνα

Η ανάγκη για αποσυμπίεση σπονδυλικού σωλήνα προκύπτει όταν η στένωση προκαλεί επίμονα και σοβαρά συμπτώματα που δεν ανταποκρίνονται σε συντηρητικές θεραπείες, όπως φυσικοθεραπεία, φαρμακευτική αγωγή και τροποποίηση δραστηριοτήτων. Τα συμπτώματα αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν:

• Πόνο στη μέση ή τον αυχένα που συχνά αντανακλάται στα πόδια (ισχιαλγία) ή τα χέρια.
• Μούδιασμα, μυρμήγκιασμα ή αδυναμία στα άκρα.
• Δυσκολία στο περπάτημα ή την ορθοστασία, που συχνά επιδεινώνεται με την έκταση της σπονδυλικής στήλης (νευρογενής χωλότητα).
• Διαταραχές της λειτουργίας της ουροδόχου κύστης ή του εντέρου (σε σπάνιες και σοβαρές περιπτώσεις).

Υπάρχουν διάφορες χειρουργικές τεχνικές που χρησιμοποιούνται για την αποσυμπίεση σπονδυλικού σωλήνα, και η επιλογή της κατάλληλης εξαρτάται από τη θέση και την αιτία της στένωσης, καθώς και από τη γενική κατάσταση της υγείας του ασθενούς. Μερικές από τις πιο κοινές τεχνικές είναι οι εξής:

• Πεταλεκτομή: Η επέμβαση της πεταλεκτομής εφαρμόζεται στην περίπτωση της σπονδυλικής στένωσης για τη διεύρυνση του σπονδυλικού σωλήνα και την αποσυμπίεση των νεύρων. Κατά την επέμβαση αφαιρείται όλο το πέταλο ή τμήμα του (το πέταλο είναι το πίσω μέρος του σπονδύλου). Επιπλέον, γίνεται και απελευθέρωση των τρημάτων.  Η επέμβαση πραγματοποιείται με ειδικό χειρουργικό μικροσκόπιο και ολοκληρώνεται μέσα σε 2 ώρες περίπου. Κατά την πεταλεκτομή αφαιρείται ολόκληρο το οπίσθιο τμήμα, δηλαδή το πέταλο. Με τη μέθοδο της πεταλεπκτομής μπορεί να αφαιρεθεί στοχευμένα μέρος του πετάλου. Στη συνέχεια, αποσυμπιέζονται τα τρήματα ώστε να ελευθερωθούν τα νεύρα.
• Μικροδισκεκτομή: Η επέμβαση της μικροδισκεκτομής στοχεύει στην αφαίρεση μέρους του δίσκου που έχει υποστεί έκθλιψη ή που έχει παραμείνει ελεύθερο, το κομμάτι που πιέζει το νεύρο. Πραγματοποιείται μέσω μιας μικρής τομής 3 εκατοστών με τη χρήση μικροσκοπίου. Δεν προκαλεί καθόλου πόνο και η αιμορραγία είναι πολύ περιορισμένη, ενώ επιτρέπει την άμεση επιστροφή του ασθενούς στην καθημερινότητά του. Η σύγχρονη αυτή τεχνική είναι απολύτως ασφαλής και δεν συνοδεύεται από επιπλοκές. Ο ασθενής μπορεί να βγει ακόμη και την ίδια μέρα ή την επόμενη από το νοσοκομείο και η επιστροφή στην εργασία γίνεται σταδιακά μέσα σε λίγες μέρες, αναλόγως βεβαίως της φύσης της εργασίας. Ο ασθενής συνιστάται να αποφεύγει το σκίψιμο, τις στροφές και την άρση βάρους.
• Διαδερμική δισκεκτομή: Πραγματοποιείται με την εισαγωγή μιας βελόνας για να καταστραφεί ο δίσκος ή η κήλη (αναλόγως με το πρόβλημα που έχει εντοπιστεί) που πιέζουν το νεύρο και προκαλούν συμπτώματα στον ασθενή. Γίνεται με τη χρήση υπερήχων, laser ή θερμότητας. Η βελόνα εισέρχεται στον πυρήνα του δίσκου όπου θέλουμε να προκαλέσουμε ρίκνωση μεσοσπονδυλίου δίσκου και ως εκ τούτου μείωση του μεγέθους της κήλης. Η μέθοδος έχει συγκεκριμένες ενδείξεις και λιγότερη αποτελεσματικότητα από τη μικροδισκεκτομή.
• Σπονδυλοδεσία: Συχνά συνδυάζεται με την αποσυμπίεση, ειδικά σε περιπτώσεις σπονδυλικής αστάθειας. Περιλαμβάνει τη σύνδεση δύο ή περισσοτέρων σπονδύλων μεταξύ τους για την παροχή σταθερότητας.
• Διατρηματική αποσυμπίεση: Διεύρυνση των οπών (διατρήματα) μέσω των οποίων εξέρχονται οι νευρικές ρίζες από τον σπονδυλικό σωλήνα, για την ανακούφιση της πίεσης.
• Ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές: Χρήση μικρών τομών και ειδικών εργαλείων για την αποσυμπίεση του σπονδυλικού σωλήνα, με στόχο τη μείωση του μετεγχειρητικού πόνου και την ταχύτερη ανάρρωση.

Πριν από την επέμβαση αποσυμπίεσης σπονδυλικού σωλήνα, ο ασθενής υποβάλλεται σε λεπτομερή αξιολόγηση που περιλαμβάνει κλινική εξέταση, απεικονιστικές εξετάσεις (όπως μαγνητική τομογραφία ή αξονική τομογραφία) και ενδεχομένως ηλεκτρομυογράφημα. Ο γιατρός εξηγεί λεπτομερώς τη διαδικασία, τους πιθανούς κινδύνους και τα αναμενόμενα αποτελέσματα.

Κατά τη διάρκεια της επέμβασης αποσυμπίεσης σπονδυλικού σωλήνα, ο ασθενής βρίσκεται υπό γενική αναισθησία. Ένας έμπειρος και εξειδικεμευμένος χειρουργός, όπως ο Dr. Τσιάβος Κωνσταντίνος, Χειρουργός Ορθοπαιδικός – Χειρουργός Σπονδυλικής Στήλης, πραγματοποιεί την κατάλληλη χειρουργική τεχνική για την αφαίρεση των στοιχείων που προκαλούν την πίεση. Η διάρκεια της επέμβασης ποικίλλει ανάλογα με την πολυπλοκότητα της περίπτωσης.

Μετά την επέμβαση αποσυμπίεσης σπονδυλικού σωλήνα, ο ασθενής παρακολουθείται στενά στο νοσοκομείο για λίγες ημέρες. Η διαχείριση του πόνου είναι σημαντική και συνήθως περιλαμβάνει φαρμακευτική αγωγή. Ξεκινά σταδιακά ένα πρόγραμμα φυσικοθεραπείας για την ενδυνάμωση των μυών της πλάτης και την αποκατάσταση της κινητικότητας. Η πλήρης ανάρρωση μπορεί να διαρκέσει από μερικές εβδομάδες έως κάποιους μήνες, ανάλογα με την έκταση της επέμβασης και την ατομική πρόοδο του ασθενούς.

Όπως κάθε χειρουργική επέμβαση, η αποσυμπίεση σπονδυλικού σωλήνα ενέχει ορισμένους πιθανούς κινδύνους και επιπλοκές, αν και αυτοί είναι σχετικά σπάνιοι. Μερικοί από αυτούς περιλαμβάνουν:

• Λοίμωξη στο χειρουργικό σημείο.
• Αιμορραγία κατά τη διάρκεια ή μετά την επέμβαση.
• Βλάβη νεύρων που μπορεί να οδηγήσει σε αδυναμία, μούδιασμα ή πόνο.
• Διαρροή εγκεφαλονωτιαίου υγρού.
• Θρόμβωση.
• Ανεπιτυχή ανακούφιση των συμπτωμάτων ή υποτροπή τους.
• Ανάγκη για περαιτέρω χειρουργική επέμβαση.

Η πιθανότητα εμφάνισης αυτών των επιπλοκών εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, όπως η γενική υγεία του ασθενούς, η πολυπλοκότητα της χειρουργικής επέμβασης και η εμπειρία του χειρουργού.

Τα αναμενόμενα αποτελέσματα μετά από μια επιτυχημένη αποσυμπίεση σπονδυλικού σωλήνα είναι συνήθως σημαντική ανακούφιση από τον πόνο, το μούδιασμα και την αδυναμία στα άκρα. Οι ασθενείς συχνά αναφέρουν βελτίωση της κινητικότητας και της ικανότητάς τους να εκτελούν καθημερινές δραστηριότητες. Ωστόσο, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η πλήρης ανάρρωση μπορεί να διαρκέσει αρκετό χρόνο και η επιτυχία της επέμβασης εξαρτάται επίσης από τη συμμόρφωση του ασθενούς με το πρόγραμμα αποκατάστασης και τις οδηγίες του γιατρού.

Πριν από τη σύσταση για αποσυμπίεση σπονδυλικού σωλήνα, συνήθως δοκιμάζονται συντηρητικές θεραπείες. Αυτές μπορεί να περιλαμβάνουν:

• Φυσικοθεραπεία: Ασκήσεις ενδυνάμωσης και διάτασης για τη βελτίωση της σταθερότητας και της κινητικότητας της σπονδυλικής στήλης.
• Φαρμακευτική αγωγή: Αναλγητικά, αντιφλεγμονώδη φάρμακα, μυοχαλαρωτικά και νευροπαθητικά φάρμακα για τη διαχείριση του πόνου και των άλλων συμπτωμάτων.
• Επισκληρίδιες εκχύσεις – ενέσεις: Επισκληρίδιες εγχύσεις στεροειδών για τη μείωση της φλεγμονής και του πόνου.
• Τροποποίηση δραστηριοτήτων: Αποφυγή δραστηριοτήτων που επιδεινώνουν τα συμπτώματα.
• Ορθωτικοί βοηθητικοί μηχανισμοί: Χρήση κηδεμόνα για την υποστήριξη της σπονδυλικής στήλης.

Η απόφαση για το αν θα προχωρήσει κανείς σε αποσυμπίεση σπονδυλικού σωλήνα λαμβάνεται σε συνεργασία με τον γιατρό, λαμβάνοντας υπόψη τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων, την ανταπόκριση στις συντηρητικές θεραπείες και τη γενική κατάσταση της υγείας του ασθενούς.