Οστεοπορωτικά Κατάγματα

Τα οστεοπορωτικά κατάγματα μπορούν να συμβούν σε οποιοδήποτε οστό του σώματος, αλλά είναι πιο συνηθισμένα σε συγκεκριμένες περιοχές. Οι πιο συχνές θέσεις εμφάνισης οστεοπορωτικών καταγμάτων είναι οι σπόνδυλοι (κατάγματα συμπίεσης), το ισχίο (κατάγματα αυχένα μηριαίου) και ο καρπός (κατάγματα Colles). Τα σπονδυλικά κατάγματα μπορεί να προκαλέσουν έντονο πόνο στην πλάτη, απώλεια ύψους και κυφωτική στάση του σώματος. Τα κατάγματα ισχίου είναι ιδιαίτερα σοβαρά, καθώς συχνά απαιτούν χειρουργική επέμβαση και μπορεί να οδηγήσουν σε μακροχρόνια αναπηρία και αυξημένο κίνδυνο θνητότητας. Τα κατάγματα καρπού συνήθως συμβαίνουν μετά από πτώση με τεντωμένο το χέρι.

Η διάγνωση των οστεοπορωτικών καταγμάτων συνήθως γίνεται με ακτινογραφία της πάσχουσας περιοχής. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να χρειαστούν πιο εξειδικευμένες απεικονιστικές εξετάσεις, όπως η μαγνητική τομογραφία (MRI) ή η αξονική τομογραφία (CT), για την καλύτερη αξιολόγηση του κατάγματος και των γύρω ιστών.

Η διάγνωση της υποκείμενης οστεοπόρωσης γίνεται με μέτρηση της οστικής πυκνότητας (DEXA scan). Η εξέταση αυτή μετρά την πυκνότητα των οστών στη σπονδυλική στήλη, το ισχίο ή τον καρπό και βοηθά στην εκτίμηση του κινδύνου μελλοντικών οστεοπορωτικών καταγμάτων. Ο Dr. Τσιάβος Κωνσταντίνος, Χειρουργός Ορθοπαιδικός – Χειρουργός Σπονδυλικής Στήλης, τονίζει τη σημασία της έγκαιρης διάγνωσης της οστεοπόρωσης για την πρόληψη των οστεοπορωτικών καταγμάτων.

Η θεραπεία των οστεοπορωτικών καταγμάτων εξαρτάται από τη θέση, τον τύπο και τη σοβαρότητα του κατάγματος, καθώς και από τη γενική κατάσταση υγείας του ασθενούς. Οι θεραπευτικές επιλογές μπορεί να περιλαμβάνουν συντηρητική αντιμετώπιση ή χειρουργική επέμβαση.

Η συντηρητική θεραπεία περιλαμβάνει τα εξής:

• Ανάπαυση.
• Παγοθεραπεία.
• Αναλγητικά.
• Φυσικοθεραπεία (Μυϊκή Ενδυνάμωση): Διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην αποκατάσταση μετά από ένα οστεοπορωτικό κάταγμα. Η ενδυνάμωση των μυών γύρω από την περιοχή του κατάγματος βοηθά στη σταθεροποίηση, στη μείωση του πόνου και στην αποκατάσταση της λειτουργικότητας.
• Χρήση Ναρθηκοποιητικών ή Υποστηρικτικών Μέσων.

Η χειρουργική αντιμετώπιση μπορεί να είναι απαραίτητη σε περιπτώσεις σοβαρών καταγμάτων, όπως τα κατάγματα ισχίου ή τα ασταθή σπονδυλικά κατάγματα, για τη σταθεροποίηση των οστών και την αποκατάσταση της λειτουργικότητας:

• Κυφοπλαστική: Είναι μια ελάχιστα επεμβατική τεχνική που χρησιμοποιείται για την αντιμετώπιση των καταγμάτων συμπίεσης σπονδύλων που οφείλονται σε οστεοπόρωση. Περιλαμβάνει την έγχυση ειδικού οστικού τσιμέντου στο σπασμένο σπόνδυλο για την αποκατάσταση του ύψους του και την ανακούφιση του πόνου.
• Σπονδυλοδεσία: Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε περιπτώσεις σοβαρών ή ασταθών οστεοπορωτικών καταγμάτων της σπονδυλικής στήλης για τη σταθεροποίηση των σπονδύλων και την πρόληψη περαιτέρω παραμόρφωσης ή νευρολογικής βλάβης.

Παράλληλα με τη θεραπεία του κατάγματος, είναι σημαντική και η αντιμετώπιση της υποκείμενης οστεοπόρωσης με φαρμακευτική αγωγή, όπως διφωσφονικά, δενοσουμάμπη, τεριπαρατίδη και άλλα φάρμακα που αυξάνουν την οστική πυκνότητα και μειώνουν τον κίνδυνο νέων οστεοπορωτικών καταγμάτων.

Η πρόληψη είναι ο ακρογωνιαίος λίθος για την αντιμετώπιση των οστεοπορωτικών καταγμάτων. Υπάρχουν πολλά μέτρα που μπορούν να ληφθούν για τη μείωση του κινδύνου εμφάνισης οστεοπόρωσης και κατ’ επέκταση οστεοπορωτικών καταγμάτων. Αυτά περιλαμβάνουν την εξασφάλιση επαρκούς πρόσληψης ασβεστίου και βιταμίνης D μέσω της διατροφής ή συμπληρωμάτων, την τακτική άσκηση με βάρη, την αποφυγή του καπνίσματος και της υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ, τη διατήρηση ενός υγιούς σωματικού βάρους και τη λήψη προληπτικών μέτρων για την αποφυγή πτώσεων, όπως η βελτίωση του φωτισμού στο σπίτι, η χρήση βοηθημάτων βάδισης εάν είναι απαραίτητο και η προσεκτική κίνηση σε ολισθηρές επιφάνειες. Η τακτική αξιολόγηση του κινδύνου οστεοπόρωσης και η έγκαιρη έναρξη φαρμακευτικής αγωγής, όταν ενδείκνυται, μπορούν επίσης να μειώσουν σημαντικά την πιθανότητα εμφάνισης οστεοπορωτικών καταγμάτων.

Συμπερασματικά, τα οστεοπορωτικά κατάγματα αποτελούν μια σοβαρή επιπλοκή της οστεοπόρωσης με σημαντικές επιπτώσεις στην υγεία και την ποιότητα ζωής. Η έγκαιρη διάγνωση της οστεοπόρωσης, η αποτελεσματική θεραπεία των καταγμάτων και η εφαρμογή προληπτικών μέτρων είναι απαραίτητα για τη μείωση της συχνότητας και των συνεπειών αυτών των καταγμάτων. Η συνεργασία μεταξύ ασθενούς και ιατρού είναι καθοριστική για την επίτευξη αυτού του στόχου.